Jouw maandelijkse overload van muzikale tips en ontdekkingen, overpeinzingen, playlists, linkjes, nieuwe favoriete muziek en mijn muzikale maand februari.
"Dit is ook onze wereld, wij hebben hier ook een plek in"
Ken je THE LAST DINNER PARTY al? Nee? Dan mis je momenteel echt iets. Hun geslaagde debuutalbum Prelude To Ecstasy is uit en onlangs maakte de band een diepe indruk tijdens hun concert in Melkweg (lees ik overal). In de zomer staan ze ook op de grote festivals dus ga ze daar vooral zien. O ja, de band bestaat uit vijf vrouwen, maar dat is anno 2024 toch geen groot nieuws toch? Zelf zeggen ze daarover (tegen HUMO): ‘Vrouwengroep: wat háát ik dat woord. Wij zijn een groep, punt.’ Daar hebben ze gelijk in, maar was het maar zo makkelijk. De muziekindustrie in al zijn facetten en geledingen was jarenlang een mannenbastion waar nu langzamerhand steeds meer vrouwen hun plek opeisen. Natuurlijk zijn de grootste popsterren op dit moment vrouwen. TAYLOR SWIFT, BEYONCÉ en BILLIE EILISH zijn supersterren, met OLIVIA RODRIGO, DUA LIPA en RAYE als potentiële opvolgers/concurrenten. Nationaal zijn er natuurlijk FROUKJE en S10. Hun status wordt mede bepaald door hun vele vrouwelijke fans die zich beter met deze artiesten kunnen identificeren dan bijvoorbeeld ED SHEERAN of HARRY STYLES. Deze heren worden weer om andere redenen bewonderd. Maar dat eerste aspect blijft onderbelicht, niet alleen als gaat om vrouwenemancipatie in de muziek. Deze quote kwam ik tegen in een 3voor12-stuk over Key Change: 'Laat meisjes ook vooral denken van "dit is onze wereld, wij hebben hier ook een plek in".' Dat waren de woorden van een festivalboeker uit 2018. Het Key Change Project streeft naar een 50/50-representatie op festivals. Steeds meer festivals volgen dat initiatief - ook na terechte vragen hierover - en dat is te zien aan de affiches van festivals. Niet zo nadrukkelijk als bijvoorbeeld Best Kept Secret - niet toevallig mijn favoriete festival - maar ook elders zie je meer vrouwen oprukken in de pikorde van de popmuziek. Niet alleen omdat het ‘the right thing to do is’, ook omdat het aanbod er gewoon is.
Zo zijn er de laatste weken weer toffe albums van de vrouwen hierboven uitgekomen. Stuk voor stuk artiesten die hun eigen stempel drukken en die indruk maken op het podium. Het is een ontwikkeling die al jaren aan de gang is en die steeds sterker worden. In alle genres en alle strata van de popmuziek zien we - eindelijk - de ‘female perspective’ doorgalmen. Ook in mijn zeer particuliere muziekbubbel. Want laten we eerlijk zijn: vrouwen schrijven andere songs dan mannen. Dat was in het verleden al zo, alleen werden die songs vaak overstemd door de mannen. Afijn, lees de songtekst van Feminine Urge van The Last Dinner Party er maar op na. Ik juich het alleen maar toe. Net als de Every woman-avond die in maart gepland staat: waar alleen maar vrouwelijke artiesten te horen zullen zijn. Een mooi statement. Maar het kan natuurlijk nog beter. Alle geledingen van de muziekindustrie kunnen wel wat meer vrouwelijkheid gebruiken. Achter de schermen, de muziekpers, in de studio’s en in de top. Dan waren het soort verhalen zoals in Flavor #13 misschien niet nodig. Maar vooral omdat muziek geen jongensclub hoeft te zijn, zoals het jarenlang dus wel was.. Dat is voor niemand goed.
STAND VAN ZAKEN
mijn favoriete nieuwe song van deze maand: Bye Bye van KIM GORDON
mijn favoriete nieuwe album van deze maand: The Past is Still Alive van HURRAY FOR THE RIFF RAFF
mijn nieuwkomer van de maand: HELADO NEGRO
mijn volgende concert: YARD ACT in Doornroosje, Nijmegen
mijn muziekdocumentaire van de maand: In The Court Of The Crimson King over de progrockers van KING CRIMSON
de mooiste instrumental uit de playlist: Burn Girl Prom Queen van MOGWAI
de rock classic uit de playlist: Layla van DEREK & THE DOMINOES
de (her)ontdekte artiest van deze maand: de Schotse punkrockers van IDLEWILD
FLAVOR OF THE MONTH #44
Nu is dus de vraag hoe de man/vrouw-verhouding in mijn Flavor-playlist is. Aangezien de playlist niet heel bewust - maar aan de hand van wat mij in een maand ter ore komt - wordt samengesteld, zou een kleine turfactie van vrouwelijke artiesten en frontvrouwen een interessante steekproef moeten zijn. Klopt mijn aanname dat ik denk dat meer vrouwen dan ooit in mijn muzikale bubbel terecht komen. Dus daar gaan we. Op alfabetische volgorde. Adrienne Lenker, Aretha Franklin, Bat For Lashes… Daryll-Ann is vrouwennaam, maar bestaat uit mannen, de nieuwe van Eefje de Visser… Goat Girl, Goldfrapp, verderop Lambrini Girls, The Last Dinner Party natuurlijk…Mannequin Pussy heeft een frontvrouw, Mary In The Junkyard ook, Nia Archives, Ofra Haza, Patti Smith ook… The Staves zijn twee zussen, Tori Amos, Tracy Chapman en tot slot Whispering Sons. 42 nummers in de playlist met een zangeres is 36%. Een respectabel percentage en niet representatief, maar ook weer niet iets om een keiharde conclusie aan op te hangen. Toch ben ik er ergens wel blij mee. Hopelijk jij ook als je een mooi nummer van deze artiesten in de playlist ontdekt.
GECOMPILEERD VOOR U
Volgens mij kun je de lijn doortrekken van het maken van mixtapes op je C90 via de 78 minuten op een CD-R naar de Spotify-playlist. Eigenlijk is er weinig veranderd sinds de eerste compilatie op een muziekcassette. Die had destijds alleen geen shuffle-functie.
Eén van mijn favoriete playlists COUNTER CULTURE met nieuw werk die ik elke vrijdag check is van deze van de Engelse Rough Trade-platenwinkels.
Bij LATE NIGHT TALES vinden allerlei (dansbare) genres elkaar. De naam Digging in the Crates zegt het al: deze playlist staat vol verborgen juweeltjes.
Op zoek naar nog meer nieuwe muziek? Ik verzamel de beste nieuwe tracks van 2024 (klik hier voor de tracks van 2024-playlist) en de betere pas verschenen albums en ep’s (klik hier voor de albums van 2024-playlist) van het moment op Spotify. Abonneer je om elk weekend alle updates te krijgen.
BEELD & GELUID
In deze rubriek niets over mijn werkgever, maar wel enkele warme kijk- en/of luistertips.
PJ HARVEY ga ik in juni op Best Kep Secret live zien, maar dit is alvast een fijn voorproefje.
Muzikant STEVEN WILSON is een druk man met zoijn soloplaten en zijn band PORCUPINE TREE. Daarnaast maakt hij de podcast The Album Years waarin de beste platen van een bepaald jaar worden besproken. De man heeft smaak en geeft uitstekende luistertips.
Het album Eigen Wereld uit 2006 van OPGEZWOLLE is naast een klassieker ook hun laatste werk. Hun toenmalige hiphopbaas Kees de Koning maakte recent de openhartige podcast Eigen Wereld - De Rest Is Geschiedenis over de verhalen achter het album.
Een must-see op Netflix is de muziekdocu over de totstandkoming van de WE ARE THE WORLD-single waarop in 1985 zoveel Amerikaanse supersterren te horen waren. Het is echter niet de eerste verslag over ‘the greatest night in pop’.
Is het COLDPLAY of IDLES? Met dank aan AI zien we in de nieuwe clip van de laatstgenoemden Chris Martin over een bekend strand lopen.
UIT DE KAST
Wat trek ik deze maand uit mijn platenkast? Barefoot and Pregnant van The Serenes uit 1990.
Een album dat steeds weer op mijn pad komt is Barefoot and Pregnant van THE SERENES. Op gezette tijden is het nodig om deze weer eens op te zetten. Als ik ooit voor de onmogelijke keuzes worden gesteld om maximaal vijf albums naar een onbewoond eiland mee te nemen, dan zou dit debuut erbij zitten. Zo goed vind ik deze plaat van de Friese band. Friezen? Ja zeker. Het verhaal achter deze redelijk obscure band uit Joure is bijna net zo bijzonder als hun eerste plaat. Daarvoor verwijs ik graag naar deze docu van Omrop Fryslan. In die late jaren 80/vroege jaren 90 waren er best veel ambitieuze (gitaar)bands in Nederland, maar geen enkele maakte zo’n impact op mij als met Barefoot. Destijds getipt door een studiegenoot en sindsdien dus in mijn hart gesloten. The Serenes - met songschrijvers Paul Dokter en Theo de Jong voorop - slaagden erin in hun geïsoleerde leven op het platteland te vertalen naar prachtige, dromerige (indie)gitaarsongs die aanhaakten bij wat destijds goed in de UK en de USA was zonder te plagiëren. In de recensies destijds werd vast gerept over het verstilde plattelandsleven en de weidsheid van het Friese landschap dat zijn sporen nalaat in de muziek. Klopt, dat zou je in de songs kunnen terughoren. Ik hoor vooral tijdloze, bijna klassieke gitaarrock die zo goed in elkaar zit en zo knap uitwaaiert om weer terug te keren naar kleine miniatuurtjes met een saxofoon-outro. Toen ik de reissue uit 2016 - die naast de versie uit 1990 in mijn kast staat - laatst weer op zette was er meteen kippenvel. Ik vergeten hoe diep melancholisch en romantisch deze songs waren. En hoe goed ze de tand des tijds hebben doorstaan.
DE POPVERSLAG ARCHIEVEN
In oktober 2020 ben ik gestart om (een deel van) mijn recensie-archief uit de jaren 1991-2006 exact 20/25/30 jaar na publicatie op Twitter (of X zoals het nu heet) te delen. We hadden destijds voor de wekelijkse Popverslag-pagina van een klein krantje best goed de vinger aan de pols. Sommige albums of concerten waren meteen legendarisch, andere was ik allang weer vergeten. Maar hoe hebben ze - de muziek en de recensie - de tand des tijds overleefd? Twee tweets uit het archief in een nieuwe context van de afgelopen maand.
Meer recensies uit mijn archief via mijn Twitter/X-profiel.
LEESLIJST
Tot slot, enkele artikelen uit de (geschreven) media die ik van harte aanbeveel.
KIM GORDON, bekend van Sonic Youth, bloeit als soloartieste helemaal op. The Guardian sprak de indierock-veterane.
Verdwijnt dat iconische beeld bij concerten, waarbij een band staat te spelen voor rijen van versterkers? De Volkskrant dook in de toekomst van de gitaarversterker.
Misschien is het je opgevallen. JOHAN is terug na de zoveelste pauze. Zanger Jacob de Greeuw maakt in NRC de tussenbalans op in een openhartig gesprek.
Passend om af te sluiten: 3voor12 besloot om een dag superfan van SUZAN & FREEK (eerste vermelding van hen in deze nieuwsbrief) te worden en dat leverde dit bijzondere verhaal op.
Applaus, je hebt de Flavor of the Month #37 uit. Graag tot volgende maand. Ben je enthousiast en geabonneerd, deel em dan ook met gelijkgestemden via deze button.
Tot zover, tot volgende maand… hier zijn tot slot THE POSIES nog een keer.
Can you hear it? does the sound remind you?
Can you feel it? it’s gonna redefine you
The flavor of the month is busy melting in your mouth
Getting easier to swallow and harder to spit out
Dank voor de links naar een zeker muziekplatform ;-) (dat Suzan & Freek-stuk van Atze is idd geweldig), maar vooral naar The Serenes. Alles wat je zegt over die plaat is waar, en meer, gelijk opgezet. Doodzonde dat die tweede plaat niet ook online staat.