Jouw maandelijkse overload van muzikale tips en ontdekkingen, overpeinzingen, playlists, linkjes, nieuwe favoriete muziek en mijn muzikale maand maart.
Ken je dat? Dat er van die muzikale ervaringen zijn die je bijblijven omdat ze opeens een onverwachte deur openzetten. De afgelopen maand werd ik door een samenloop van omstandigheden geattendeerd op zo’n ervaring. Hoe UNDERWORLD liet horen hoe het ook kon. Allereerst kwam ik in mijn recensiearchief mijn beschouwing van hun legendarische debuut Dubnobasswithmyheadman uit 1994 tegen. Daarna volgden toevallig nog stukken over hun derde album Beaucoup Fish en hun 013-show uit 1999 die ik ook in maart had geschreven. Wat mij meteen opviel is dat ik veel kritischer over dat debuut was dan ik me herinnerde: “de aanzet voor meer moois is er.” Die plaat is inmiddels alle geruime tijd één van mijn favoriete (elektronische) albums. Mijn eerste kennismaking was nog wat weifelend, to say the least. Niet veel later ging ik wel volledig overstad, zeker nadat ik ze een eerste keer live zag in de Effenaar in Eindhoven. Underworld liet horen dat dancemuziek of elektronica wel diepgang kon hebben. Niet alleen op de dansvloer, maar ook op je koptelefoon en in de concertzaal. En er bleek meer grensverleggende dance zoals Underworld gemaakt te worden. Via dit (toen nog) trio kwam ik terecht bij AUTECHRE, ORBITAL, APHEX TWIN en THE FUTURE SOUND OF LONDON. Stuk voor stuk prettige alternatieven voor de house-sound die in die dagen de wereld veroverde en mij minder bekoorde. Het sterke van deze generatie was dat zij ook live een nieuwe stap zetten. Met Underworld voorop. Hun 013-show in 1999 is nog steeds één van de beste live-ervaringen die ooit heb gehad. “Een historische aangelegenheid,” noemde ik het destijds niet voor niets.
Vijfentwintig jaar later weet het duo Karl Hyde en Rick Smith nog steeds grote massa’s te betoveren. Ze speelden de afgelopen maand vier shows in de Gashouder in Amsterdam, nadat ze vorig jaar op Lowlands weer aantoonden een fantastische liveact te zijn. Wel met een pauze in hun set - de heren zijn blijkbaar toch een dagje oder geworden - maar de respons is nog altijd enthousiast. Achteraf had ik daar misschien wel bij willen zijn. Zeker als ik de setlist hierboven zie. Maar aan de andere kant ben ik niet van de nostalgische bezoeken aan favoriete acts van weleer. Dat alles deze maand op deze wijze rond Underworld bij elkaar kwam is al bijzonder genoeg. Een volledige draaibeurt van dat prachtige debuut bevestigde voor mij nogmaals dat ik het aanvankelijk zo mis had toen ik die recensie schreef. Maar goed dat ik ze daarna niet heb afgeschreven, want dan had ik een fascinerende muziekervaring misgelopen. Dus daarvoor: Underworld bedankt!
STAND VAN ZAKEN
mijn favoriete nieuwe song van deze maand: JOOST KLEIN’s Europapa
mijn favoriete nieuwe album van deze maand: Bright Future van ADRIANNE LENKER
mijn nieuwkomer van de maand: DIVORCE
mijn muziekdocumentaire van de maand: SIMPLE MINDS - Everything Is Possible
de stoerste dansvloerkraker uit de playlist: Paper Planes van M.I.A. uit 2007
de meest bitterzoete song uit de playlist: With Every Heartbeat van ROBYN uit 2005
de meest typische 70s song uit de playlist: One More Saturday Night van GRATEFUL DEAD uit 1977
de (her)ontdekte artiest van deze maand: CHRIS ISAAK.
FLAVOR OF THE MONTH #45
Als ik zo door de nieuwe playlist scroll, zie ik weer een omgevallen platenkast. Naast veel sterke nieuwe songs van onder andere NICK CAVE & THE BAD SEEDS, EEFJE DE VISSER, BEYONCÉ en ST VINCENT kom je dan ook oude bekenden en nieuwe gezichten tegen. Zo gaat dat een beetje met de opzet van deze playlist: er komt je in een maand van alles ter ore en sommige nummers vinden hun weg naar de Flavor-lijst. Een dagboek kun je het niet noemen, daarvoor is de samenstelling te willekeurig. Soms weet je ook echt niet meer hoe bijvoorbeeld de GRATEFUL DEAD of LUTHER VANDROSS - niet bepaald muziek die ik vaak draai hier terecht zijn gekomen - in #45 zijn beland. Maar ze zijn meer dan welkom.
GECOMPILEERD VOOR U
Volgens mij kun je de lijn doortrekken van het maken van mixtapes op je C90 via de 78 minuten op een CD-R naar de Spotify-playlist. Eigenlijk is er weinig veranderd sinds de eerste compilatie op een muziekcassette. Die had destijds alleen geen shuffle-functie.
MR & MRS SMITH is een fascinerende tv-serie met onder andere Donald Glover (alias Childish Gambino) én een zeer eclectische soundtrack vol muziek die de serie echt sterker maken.
Wat een verrassing, NEIL YOUNG is teruggekeerd op Spotify! Onder protest blijkbaar. Dat geeft mijn playlist met al zijn beschikbare livesongs een tweede kans.
Op zoek naar nog meer nieuwe muziek? Ik verzamel de beste nieuwe tracks van 2024 (klik hier voor de tracks van 2024-playlist) en de betere pas verschenen albums en ep’s (klik hier voor de albums van 2024-playlist) van het moment op Spotify. Abonneer je om elk weekend alle updates te krijgen.
BEELD & GELUID
In deze rubriek niets over mijn werkgever, maar wel enkele warme kijk- en/of luistertips.
YouTube-kanaal Trash Theory blikt terug op de toxische relatie van het inmiddels helemaal herrezen SLOWDIVE en de Britse muziekpers van vroege jaren 90.
De mythe rond NIRVANA is dertig jaar na de dood van Kurt Cobain nog stevig intact. De driedelige podcastserie Nirvana Was Here blikt terug op de optredens van de band in België, zonder al te weemoedig te worden.
Al jarenlang proppen artiesten zich in het kantoortje van Bob Boilen van NPR Music voor een TINY DESK CONCERT. De videoserie heeft een indrukwekkende lijst gasten over de vloer gehad en recent kwam ook het talentvolle WEDNESDAY langs.
UIT DE KAST
Wat trek ik deze maand uit mijn platenkast? De THAT’S SOUL-serie uit de jaren 60 en 70.
Geen idee of ze tegenwoordig nog series van verzamelalbums uitbrengen. Uit mijn platenzaaktijd deden de Dance Classics, Tour Of Duty en de Thunderdomes het altijd wel goed. Maar die deden mij dan weer niets. Er waren dus wel genoeg mensen die alle delen van deze serie in de kast hebben staan. Volgens mij heb ik er maar een paar en de That’s Soul-serie is de enige die ik helemaal compleet heb. Hierboven zie je deel 1 uit 1967. Daarna volgden tot 1977 nog zes delen - ik heb natuurlijk een playlist van alle delen gemaakt - die bij elkaar mooi de ontwikkeling van de betere soul uit de VS laat horen. That’s Soul is een Europese serie van het Atlantic Records, het label van pionier Ahmet Ertegun, die naam maakte met artiesten als ARETHA FRANKLIN, OTIS REDDING, WILSON PICKETT, SAM & DAVE enzovoort. En die zijn dan ook prominent te horen op dit eerste deel waar geen slechte song op staat. Alle nummers zijn raak en dat is zeldzaam op compilaties. En inmiddels hebben veel van deze songs een klassieke status, maar in 1967 waren ze pas net uit. Dat maakt dit eerste deel nog specialer. That’s Soul deel 1 was blijkbaar succesvol en dat is volkomen logisch, want er volgden dus nog meer delen. Vaak met de genoemde namen, soms ook met artiesten die onder de radar zijn gebleven zoals SOUL CLAN of BLACK HEAT. Maar die meer onbekende songs zijn veelal geweldig en maken deze That’s Soul-serie voor mij onmisbaar. Dat en die geweldige hoes natuurlijk.
DE POPVERSLAG ARCHIEVEN
In oktober 2020 ben ik gestart om (een deel van) mijn recensie-archief uit de jaren 1991-2006 exact 20/25/30 jaar na publicatie op Twitter (of X zoals het nu heet) te delen. We hadden destijds voor de wekelijkse Popverslag-pagina van een klein krantje best goed de vinger aan de pols. Sommige albums of concerten waren meteen legendarisch, andere was ik allang weer vergeten. Maar hoe hebben ze - de muziek en de recensie - de tand des tijds overleefd? Twee tweets uit het archief in een nieuwe context van de afgelopen maand.
Meer recensies uit mijn archief via mijn Twitter/X-profiel.
LEESLIJST
Tot slot, enkele artikelen uit de (geschreven) media die ik van harte aanbeveel.
In dit Guardian-artikel over het multitalent NICK CAVE gaat het over zijn keramiek-tentoonstelling in Brussel en hoe de man de rouw in zijn leven heeft verwerkt.
Aardig profiel van de recent bekroonde en doorgebroken zangeres RAYE in NRC.
Humo verklaart het fenomeen JOOST KLEIN aan de hand van zijn zeven troeven.
Tot slot, een beschouwing in de Volkskrant over de impact van BEYONCÉ’s ‘country’-album en de weerstand die ze oproept in bepaalde kringen.
Applaus, je hebt de Flavor of the Month #38 uit. Graag tot volgende maand. Ben je enthousiast en geabonneerd, deel em dan ook met gelijkgestemden via deze button.
Tot zover, tot volgende maand… hier zijn tot slot THE POSIES nog een keer.
Can you hear it? does the sound remind you?
Can you feel it? it’s gonna redefine you
The flavor of the month is busy melting in your mouth
Getting easier to swallow and harder to spit out