Beter dan het origineel: tributebands en de kunst van de juiste cover

Bart's Flavor of the Month #43

Sep 01, 2024

Bijna dagelijks zie ik in mijn buurt bovenstaande festivalaffiche. En wat voor affiche is dit! COLDPLAY, GUNS ‘N ROSES, DOE MAAR op het Hoge Bomen-festival in Den Bosch? Nou ja, hun muziek, want je ziet ook in kleine letters ‘tributes to’ op de poster staan. Dit is een van vele tributefestivals die ons landje inmiddels rijk is. Hits gegarandeerd, uitgevoerd door betaalbare (cover)bands op festivals die niet onder doen voor de concurrentie. Het tributebandcircuit is een steeds verder uitdijende wereld met professionele bands die uitgebreid toeren met hun eerbetoon aan hun favoriete artiesten. De Volkskrant wijdde jaren geleden een interessante reportage aan dit fenomeen. Mooie quote: “Natuurgetrouw naspelen, dat is onze eerste taak. Je moet een team vormen op het podium.' En verder? 'Losgaan!” Elke grote artiest heeft wel meerdere tributebands, al dan niet getooid met een pakkende naam. Bij de volgende tributebands is wel duidelijk wie hun helden zijn: Blobbie Williams, Action In DC, Totolicious, Faux Fighters, Amy Housewine, Lez Zeppelin, Proxy Music, Bizkit Park en natuurlijk Nowaysis. De meeste tributebands houden wel van een lolletje, maar ze worden alleen terug gevraagd als ze de bekende songs van die ene artiest een beetje goed naspelen. Ze hoeven niet eens op hun voorbeelden te lijken. Een verkleedpartij is natuurlijk een leuke extra, zoals ooit Björn Again met ABBA deed. Maar het kan ook zoals THE ANALOGUES met THE BEATLES deden: zo exact mogelijk naspelen, zonder de poespas van THE BOOTLEG BEATLES. Ze haalden er dit jaar nog Pinkpop mee. Overigens kun je als tributeband ook risico’s nemen en de hits een geheel nieuw jasjes geven zoals HAYSEED DIXIE (bluegrass AC/DC) en DREAD ZEPPELIN (reggae Zep) deden. Al deze bands hebben hun carrière opgebouwd met covers. Zoals de meeste artiesten beginnen met covers. Zo leer je spelen en imitatie is natuurlijk de hoogste vorm van vleierij. In elke bio van artiesten lees je wel dat ze zijn gestart met het coveren van hun favoriete artiesten. En als je dat heel goed doet, dan kun je er zelfs van leven en sta je op een dag op Hoge Bomen te spelen.

Niet alleen coverbands coveren natuurlijk. Elke zichzelf respecterende artiest, groot en klein, heeft wel covers in het repertoire. Het moet wel gezegd dat een goede cover in dit geval iets anders is dan een song door een tributeband. Daar ligt het onderscheid. Een tribute/coverband speelt de song meestal natuurgetrouw na. In een beetje originele cover legt de artiest iets van zichzelf. In het begin van hun loopbaan - in Battle of the Bands of in de Cavern in Liverpool - is naspelen nog wel geaccepteerd. Coveren is sinds het begin van de muziekindustrie ingeburgerd en zorgen vaak de doorbraak naar ene groter publiek. Loop dit lijstje met meest succesvolle covers maar eens na. Maar als je al een beetje naam hebt gemaakt, dan is een exacte kopie een zwaktebod. De kunst van de juiste cover ligt nogal precair. Welke song, welke artiest, hoe maak je je de song eigen? Wereldhits coveren is niet moeilijk, maar meestal kom je niet in de buurt van het origineel. Het leukst vind ik de covers die geheel nieuwe kijk op een song geven. Neem nou de American Recordings van JOHNNY CASH. Een superster op leeftijd die met zijn kaal uitgevoerde versies een heel nieuwe betekenis aan de songs geeft. Of JEFF BUCKLEY die LEONARD COHEN’s Hallelujah een nieuw leven inblies. Zo zijn er veel klassieke covers die een eigen leven zijn gaan leven of juist de originele artiest een steuntje in de rug gaven. Dit verhaal van Stephin Merritt van THE MAGNETIC FIELDS is veelzeggend: door de cover van een grote artiest kon hij een huis kopen. Covers hebben soms een slechte naam - zeker als een artiest het even niet meer weet en een heel album met (overbodige) covers opneemt - maar ze kunnen echt wel meerwaarde hebben. Daar zullen we bands op (uitverkochte) Hoge Bomen geen boodschap aan hebben. Zij willen entertainen en het publiek wil nostalgisch kunnen meezingen die ze misschien wel nooit meer live kunnen horen. Zoals ik eerder schreef heb ik niet zo’n talent voor nostalgie. Een goede cover kan ik echter zeker waarderen. Liefst moet deze dan net zo verrassend zijn als Personal Jesus of (I Can’t Get No) Satisfaction. Dan blijkt de juiste cover echt wel een vak apart te zijn.

STAND VAN ZAKEN

mijn favoriete nieuwe song van deze maand: Untangling van ANGIE MCMAHON
mijn favoriete nieuwe album van deze maand: Romance van FONTAINES D.C.
mijn nieuwkomer van de maand: WISHY
mijn volgende concert: KING HANNAH in Eindhoven
de leukste coversong uit de playlist: MATTHEW SWEET & SUSANNA HOFFS met I Wanna Be Sedated (van de Ramones) uit 2009
de minst zomerse song uit de playlist: Always A Stranger van TINDERSTICKS (2024)
de raarste bandnaam uit de playlist: FIEVEL IS GLAUQUE
de (her)ontdekte artiest van deze maand: PHOENIX dankzij de sluitingsceremonie van de Olympische Spelen.

FLAVOR OF THE MONTH #50

Vijftig edities geleden startte ik met een playlist die zou samenvatten wat ik gedurende een maand zoal hoorde. Tenminste de songs die me bijbleven of verwonderden. Ik had destijds in augustus 2020 - dat was vol in coronatijd besef ik me nu - niet gedacht dat ik vijftig opeenvolgende edities zou maken. De essentie is niet veranderd. Nog steeds is het - al zeg ik het zelf - onnavolgbare mix van nieuwe songs, songs uit het verleden die op mijn pad komen via Spotify of radio - met name FIP en BBC Radio 6 - en songs die in mijn eigen platenkast herontdek. Of in een tv-serie, in een supermarkt opvang of krijg toegespeeld door iemand, dat kan ook Het zijn er wel steeds meer geworden. De eerste Flavor of the Month-playlist bevatte slechts 41 songs - ja ik houd dat bij - en inmiddels zitten we al een tijdje dik over de honderd per maand. Geen idee waarom. Maar het blijft elke maand weer heel bevredigend om te zien en te horen wat nu weer bij elkaar is terechtgekomen. Natuurlijk hoor je mijn muzieksmaak terug, maar ik gok dat een willekeurige luisteraar zich afvraagt waarom deze songs bij elkaar zijn geplaatst. En ik alleen weet waarom ALEX TURNER, KAVINSKY, EEFJE DE VISSER, KYUSS, TOM WAITS en SABRINA CARPENTER alleen deze maand in deze playlist staan. Doet er ook eigenlijk niet toe. Het gaat om de songs die die elke keer weer - elk op zijn eigen wijze - fantastisch of opwindend zijn. En elke editie dat nummer waaraan de playlist zijn naam ontleent. Veel luisterplezier met deze 50e editie en hulde aan de jubilaris!

GECOMPILEERD VOOR U

Volgens mij kun je de lijn doortrekken van het maken van mixtapes op je C90 via de 78 minuten op een CD-R naar de Spotify-playlist. Eigenlijk is er weinig veranderd sinds de eerste compilatie op een muziekcassette. Die had destijds alleen geen shuffle-functie.

Niet persé een grote REGGAE-liefhebber maar deze playlist laat mooi zien hoe Jamaicaanse muziek een sterke invloed had op de eerste generatie punkbands in de late jaren 70.
Dit jaar ga ik eindelijk eens een kijkje nemen op MISTY FIELDS, het kleine festival in de Groote Peel. Heel benieuwd of alle positieve verhalen kloppen. De playlist wekt alvast hoge verwachtingen.

Op zoek naar nog meer nieuwe muziek? Ik verzamel de beste nieuwe tracks van 2024 (klik hier voor de tracks van 2024-playlist) en de betere pas verschenen albums en ep’s (klik hier voor de albums van 2024-playlist) van het moment op Spotify. Abonneer je om elk weekend alle updates te krijgen.

BEELD & GELUID

In deze rubriek niets over mijn werkgever, maar wel enkele warm aanbevolen kijk- en/of luistertips.

Lowlands viel dit jaar goed te volgen via de livestream op NPO 2 Extra. Lekker lui op de bank naar Sugababes of Big Thief kijken. Inmiddels staat de show van het altijd leuke PERSONAL TRAINER ook online.

Op een of andere manier ben ik de podcast MIDNIGHT CHATS steeds misgelopen. Door de aflevering van Grian van FONTAINES D.C. ben ik opeens fan van deze opzet.
NICK CAVE heeft een nieuw plaat uit dus is hij weer overal in de media. De man openbaart zich met zijn zwartgeverfde haar weer meer dan ooit als een goeroe zoals ik ooit in nieuwsbrief #9 schreef. Zoals in dit interview bij de talkshow van Stephen Colbert.
Wist je dat OASIS weer bij elkaar komt? Mocht je hun tumultueuze ‘rise and fall’ van destijds hebben gemist, dan is er deze fijne BBC-podcast over de ‘rise and fall’. van de band van Gallagher-broers.

UIT DE KAST

Wat trek ik deze maand uit mijn platenkast? De LP Nebraska van BRUCE SPRINGSTEEN uit 1982.

Zoals in de vorige Flavor beloofd trek ik een oudje van Bruce Springsteen nogmaals uit de kast. Nou ben ik bepaald niet de grootste Bruce-fan, maar heb het meeste oude werk wel in de kast staan. Dat komt af en toe eruit, maar ik moet the Boss de juiste doseringen tot mij nemen. En eigenlijk is mijn favoriete album van hem een atypische Springsteen-plaat. Daar werd ik vorige maand door dit CBS-item weer eens op geattendeerd. Springsteen keerde weer terug naar het huis waar hij de 10 songs op Nebraska op een viersporenrecorder opnam. Heel sober met alleen zijn gitaar, mondharmonica en zijn stem. En een handvol, bij vlagen angstaanjagende verhalen over seriemoordenaars, outcasts en misdaad. De energie en optimisme van zijn voorgaande albums wordt ingeruild van de zelfkant van het leven waar weinig uitzicht op een beter leven is. Geen idee of me waarom me dat zo aanspreekt, maar Springsteen vertolkt het allemaal met heel veel gevoel. 42 Jaar later vertrouwt hij de televisiejournalist toe hij destijds tegen een muur opliep, zijn eerste depressie. Dat gekoppeld aan een verhaal als de moordende hoofdpersoon uit de speelfilm Badlands en dat kan dus leiden naar songs als het titelnummer of Highway Patrolman. Het mooist van de plaat vind ik Atlantic City, dankzij die melodie in het refrein en de mandoline. Dat hoor je Bruce Springsteen de storyteller en de songschrijver op zijn best. Als geen ander weet hij de beelden te schetsen van een verlopen gokstad en de mensen die daar rondhangen. Die thematiek hoeft niet altijd grandioos door een grote band te worden uitgevoerd. In het geval van the Boss is in zijn eentje op een slaapkamer soms voldoende. Het grappige is dat bij mijn exemplaar - waar de prachtige teksten op de binnenkant van de hoes staan - ook een Duitse en Franse vertaling is geleverd. Zodat je zeker weet dat de luisteraar de teksten begrijpt.

Share Bart’s Flavor of the Month

DE POPVERSLAG ARCHIEVEN

In oktober 2020 ben ik gestart om (een deel van) mijn recensie-archief uit de jaren 1991-2006 exact 20/25/30 jaar na publicatie op Twitter (of X zoals het nu heet) te delen. We hadden destijds voor de wekelijkse Popverslag-pagina van een klein krantje best goed de vinger aan de pols. Sommige albums of concerten waren meteen legendarisch, andere was ik allang weer vergeten. Maar hoe hebben ze - de muziek en de recensie - de tand des tijds overleefd? Twee tweets uit het archief in een nieuwe context van de afgelopen maand.

Meer recensies uit mijn archief via mijn ~~Twitter~~/X-profiel.

LEESLIJST

Tot slot, enkele lezenswaardige verhalen uit de (geschreven) media die ik van harte aanbeveel.

De megalomane concerten van ADELE in München zijn ook bij NRC niet onopgemerkt gebleven. Terechte vraag in dit artikel: wordt het de trend dat supersterren hun eigen stadion bouwen?
Had ik al gemeld dat OASIS weer gaat optreden? Mij zul je er niet zien, die twee keer in de jaren 90 zijn wel genoeg. Maar wel goed dat ze bij de Volkskrant nog even alle feiten rond de familieruzie van de Gallaghers op een rijtje zetten.
Matt Johnson van THE THE is bezig met een comeback. De concerten in Amsterdam zijn uitverkocht (ik ben er niet bij), maar zijn verhaal in The Guardian is ontroerend en fascinerend.
Nooit gedacht dat ik dit ooit zou melden, maar de ster van de Parijse Olympische Spelen was - naast Harry, Léon en Simone - ene SNOOP DOGG. The Guardian legt uit hoe dat zat.
De comeback van de zomer? Ter gelegenheid van hun aanwezigheid op Lowlands keek de Volkskrant terug op het turbulente bestaan van de SUGABABES.
De beste band van het moment is FONTAINES D.C. uit Dublin. NRC sprak zanger Grian Chatten en daar rolde een fascinerend artikel uit.

Applaus, je hebt de Flavor of the Month #43 uit. Graag tot volgende maand. Ben je enthousiast en geabonneerd, deel em dan ook met gelijkgestemden via deze button.

Can you hear it? does the sound remind you?
Can you feel it? it’s gonna redefine you
The flavor of the month is busy melting in your mouth
Getting easier to swallow and harder to spit out

Bart’s Flavor of the Month