Wij Nederlanders houden er wel van, zomerfestivals. Deze tijd van het jaar is de keuze reuze, voor elk wat wils. De volledige zomer kun je doorbrengen op een festival. Maar hoe houdbaar is dit? Dat en natuurlijk een verse playlist met mijn muziek van de afgelopen maand. Dit is de Flavor of the Month-nieuwsbrief van juli 2023.
LIFE IS A FESTIVAL
Mijn zomervakantie begon met drie dagen festival. Dat was begin juni. Drie weken later is het festivalseizoen echt goed op gang. Dit weekend zou je - en ik weet dat sommige lezers van deze nieuwsbrief zich nog in het feestgedruis bevinden - present kunnen zijn bij: ROCK WERCHTER, DOWN THE RABBIT HOLE, ROLLING LOUD, METROPOLIS… als je de agenda checkt op de website van Festivalinfo zijn er nog diverse, kleinere muziekfestivals aan de gang. Duizenden bezoekers - bijv. 80.000 op de weide van Werchter als een van de grootste - en honderden artiesten reizen elk weekend naar een locatie ergens in Nederland om elkaar te ontmoeten, van de muziek te genieten, feest te vieren en de zomer te beleven. In Nederland is gedurende de zomer elk weekend wel een (middel)groot festival te bezoeken. Nederland een festivalland? Dat kun je wel zeggen. Sinds de vroege jaren 70 is deze industrie langzaam maar zeker volwassen geworden en steeds verder gegroeid. In navolging van de hippiefestivals als Woodstock en Monterrey volgden hier PINKPOP en HOLLAND POP in Kralingen. Peace en love, met gelijkgestemden naar een festivalterrein waar jouw favoriete muziek wordt gespeeld. Dat basisidee staat nog steeds overeind. Maar de festivalwereld is inmiddels wel een stuk verder, en minder idealistisch. Hoewel de commercie die je soms mee krijgt uit de VS - de docu over Woodstock 99 liet zien hoe niet moest - nog redelijk beperkt is, is het geld dat gegenereerd wordt door muziekfestivals aanzienlijk. Voor een beetje driedaagse betaal je minimaal 200 euro en dan ben je alleen nog maar op het terrein. Het eten en de broodnodige drank is mede door de inflatie erg duur geworden. Natuurlijk, daarvoor krijg je meer podia, meer artiesten en wordt er beter voor je gezorgd. Dat is inmiddels toch wat de bezoeker verwacht. Het verschil met mijn allereerste festival en mijn laatste bezoek is gigantisch. Van dat ene natgeregende podium waar een zanger op een camerakraan klom en alleen friet en hamburgers te koop waren in 1992 tot een festival aan een meertje met 6 podia, talloze foodtrucks en een prachtig decor: de festivalwereld heeft een flinke stap gezet. Maar: dat kost dus wat. En steeds meer. Mochten festivals bezoeken een hobby zijn, dan heb je wel een flink spaarpotje nodig. Je zou kunnen stellen dat het welvarende Nederland niet voor niets een festivalland bij uitstekend is: de gemiddelde Nederlandse muziekliefhebber heeft wel wat te besteden en dat geven ze graag uit aan een festival met een mooie line-up, een goede reputatie als het gaat om beleving of als je gewoon zin hebt om even uit de gewone wereld te ontsnappen. Want er is een reden dat festivals zo populair zijn: wat is nu leuker dan even naar een pretpark voor volwassenen te gaan, daar even in andere samenleving op te gaan en mooie, intense of nieuwe muziek te beleven? Of gewoon met vrienden op een camping te staan en helemaal uit je dak te gaan.
Door de jaren heen heb ik veel festivals bezocht. De laatste jaren is BEST KEPT SECRET mijn go-to festival geworden. Het past perfect bij mij: locatie is ideaal, er worden veel nieuwe bands geprogrammeerd en het is relatief kleinschalig gebeuren. Die laatste keer Werchter voelde toch wel heel massaal. Sommige media noemen BKS iets voor fijnproevers of muzieksnobs, maar blijkbaar voel ik me daar beter thuis dan op het nieuwe Pinkpop of de totaalexperience die Lowlands is. Ook hier kom je de bekende stereotype festivalgangers tegen: de newbie voor wie het de eerste keer is, de feestganger die overal een feestje bouwt, de fan die voor die ene band komt, de veteraan die met de handen in de zakken staat te genieten. Je kent ze wel. Ik val in de categorie ‘met het programma in de hand zoveel mogelijk leuke artiesten zien’. Dan kom je bij BKS wel aan je trekken. Maar ook op BKS betaal je soms 13 euro voor een je festivaleten en 4 euro voor een biertje. En dat terwijl het festival dit jaar voor het eerst niet echt een grote headliner had. Daar hebben wel meer festivals last van en mij stoort het niet. Je kunt je wel afvragen of het houdbaar is dat deze dure festivals afzien van grote namen en zich vooral richten op een een evenwichtig, kleurrijk en divers festival. Als je de festivaldirecteur hieronder aanhoort dan is dat wel de nieuwe koers. Hoewel de diversiteit in artiesten en publiek op dit festival goed is om te zien, blijft de vraag: blijft een prettig en goed festival als BKS ook in de toekomst betaalbaar voor iedereen? Of gaan we naar de situatie zoals in de VS waarbij je voor veel geld als een VIP behandeld wordt en het publiek toch vooral een cash cow is. Voorlopig zijn de meeste festivals in Nederland nog niet zover. Hopelijk blijft dat zo. Want op bun best is een goed muziekfestival een levensveranderende ervaring.
STAND VAN ZAKEN
mijn favoriete nieuwe song van deze maand: The Buste Of Nefertiti van HAND HABITS
mijn nieuwe album van deze maand: But Here We Are van FOO FIGHTERS
de nieuwkomer van de maand: KASSI VALAZZA
mijn beste concert van de maand: LANKUM op Best Kept Secret
de comeback van de maand: RICK ASTLEY, met dank aan Glastonbury
het meest zomerse liedje uit de playlist: Hier Komt De Zomer van CLEAN PETE
de festivalkraker van de maand uit de playlist: Belinda Says van ALVVAYS
de (her)ontdekte artiest van de maand: na het Ziggo Dome-concert van PETER GABRIEL zat ik een week lang volledig in zijn indrukwekkende backcatalogue.
FLAVOR OF THE MONTH #36
Een groot deel van de maand juni was ik dus op vakantie. Dat had zijn weerslag op de samenstelling van de Flavor-playlist van deze maand. Opvallend veel liedjes met ‘summer’ in de titel, dat lijkt me logisch. Opeens enkele Italiaanse liedjes die ik ontdekte op een Rummikub-avond met Angelo op ons adresje in Ligurië. Muziek die het goed doet op de Duitse snelwegen. En natuurlijk de artiesten die me zijn bijgebleven van drie dagen Best Kept Secret, plus wat liedjes die me ter hore kwamen via de andere grote festivals waar je zelfs op vakantie niet omheen kunt. Daarnaast de vertrouwde, maar elke keer weer spiksplinternieuwe songs die de afgelopen weken zijn verschenen. Dat zijn er dit keer minder, omdat nieuwe werk releasen in de zomer over het algemeen als niet verstandig wordt geacht. Maar QUEENS OF THE STONE AGE, JANELLE MONAE, SQUID en SIGUR RÓS trekken zich daar niets van aan.
GECOMPILEERD VOOR U
Volgens mij kun je de lijn doortrekken van het maken van mixtapes op je C90 via de 78 minuten op een CD-R naar de Spotify-playlist. Eigenlijk is er weinig veranderd sinds de eerste compilatie op een muziekcassette. Die had destijds alleen geen shuffle-functie.
Bij Italiaanse muziek moest ik tot deze zomer altijd denken aan Italo en melodrama dat mij niet aansprak. Maar ik ontdekte dus - met dank aan agriturismo-eigenaar Angelo - dat de Italiaanse singer-songwriters in de jaren 70 heel mooie liedjes hebben gemaakt. Natuurlijk in hun moerstaal en natuurlijk met gevoel voor drama. Maar er staan talloze pareltjes in deze ANNI 70-playlist die ik nog nooit had gehoord.
Op zoek naar nog meer nieuwe muziek? Ik verzamel de beste nieuwe tracks van 2023 (hier) en de betere pas verschenen albums en ep’s (hier) van het moment op Spotify. De playlists worden wekelijks ververst. Dat scheelt jou weer zoekwerk.
Afgelopen maand overleed songwriter CYNTHIA WEILL. Haar ken je misschien niet, maar haar klassieke popliedjes uit de jaren 60 zijn soms zo verschrikkelijk mooi…
Raven van Dorst - voorheen Ella Bandita - weet veel mensen te raken met haar serie BOERDERIJ VAN DORST. Ik viel er onlangs toevallig in en was ook verkocht. Mede door de goed gekozen (rootsy en bluesy) muziek op de achtergrond.
BEELD & GELUID
In deze rubriek niets over mijn werkgever, maar wel enkele warme kijk- en/of luistertips.
Ik was dus bij het concert van veteraan PETER GABRIEL in Amsterdam en ja, het was de hoge entreeprijs toch wel waard. Daarna verdween ik dus een week lang in een konijnenhol van zijn oudere werk - dat hij maar mondjesmaat speelde en dat werkte uitstekend - en kwam weer uit bij deze televisiereportage over de man uit 1982. Gabriel werkte toen aan zijn vierde album, nog steeds een persoonlijke favoriet.
Goede vriend Ivar was te gast in de podcast van zijn lokale platenzaak. Daar vertelt hij enthousiast de achtergrondverhalen bij de 70s albums die hij in de uitverkoopbak vindt.
Het verhaal achter het gerenommeerde GLASTONBURY is behoorlijk uniek. Engelse boer met prettig afwijkende ideeën start in 1970 in zijn weiland een hippiefestival dat uitgroeide tot een enorm gebeuren met 300.000 bezoekers in 2023. Maar in de tussentijd is veel gebeurd en dat verliep niet altijd vreedzaam.
Op mijn vakantieadres kon ik volgen hoe QUEENS OF THE STONE AGE alle andere Pinkpop-acts weg blies. 3voor12 mag enkele songs online tonen en als je op tijd bent kun je nog de hele QOTSA-show op YouTube terugkijken.
UIT DE KAST
Wat trek ik deze maand uit mijn (platen)kast? Empires And Dance van Simple Minds uit 1980.
Soms lees je een artikel en moet je naar je platenkast om de bijbehorende muziek te spelen. Zo ging het onlangs ook toen The Guardian deze voorpublicatie van een boek over de Schotse SIMPLE MINDS publiceerde. In de jaren 80 was ik behoorlijk in de ban van Jim Kerr c.s. Aanvankelijk door de hits zoals Alive & Kicking, maar later bleek ik het vroege werk veel boeiender te vinden. Enkele jaren voor hun doorbraak naar de hitlijsten en de stadions van de wereld maakte het vijftal een intrigerend album dat perfect paste in de toenmalige tijdsgeest. Geïnspireerd door hun eerste buitenlandse tournee beschreef zanger Kerr in zijn teksten het Europa waar de band doorheen reisde. Tegelijkertijd werd de muziek van Simple Minds beïnvloed door post-punk, electronica en disco. Wat hierna ontstond in een studio in Wales beviel hun toenmalige platenlabel totaal niet en Empires And Dance deed niets. Maar zoals dat gaat wordt het album jaren later door velen genoemd als baanbrekend en innovatief. Ik ontdekte dit album pas later op cd en kocht de LP later puur vanwege het fraaie art work nog eens. Als je dit derde album decennia later nog eens draait, dan blijkt weer eens hoe tijdloos hun sound was. Of beter: hoe vooruitstrevend en opwindend de band in 1980 klonk. Live waren ze destijds ook een machine, als je de opnames uit die jaren terughoort. Eigenlijk een compleet andere band dan die ik in 1989 in de Kuip zag samen met vijftigduizend andere bezoekers. Negen jaar na Empires And Dance speelden ze die avond dan ook geen enkele nummer van deze ondergewaardeerde plaat.
DE POPVERSLAG ARCHIEVEN
In oktober 2020 ben ik gestart om (een deel van) mijn recensie-archief uit de jaren 1991-2006 exact 20/25/30 jaar na publicatie op Twitter (jongens, wat is daar ondertussen aan de hand?) te delen. We hadden destijds voor de wekelijkse Popverslag-pagina van een klein krantje best goed de vinger aan de pols. Sommige albums of concerten waren meteen legendarisch, andere was ik allang weer vergeten. Maar hoe hebben ze - de muziek en de recensie - de tand des tijds overleefd? Twee nostalgische tweets in een nieuwe context van de afgelopen maand.
Meer recensies uit mijn archief via mijn Twitter-profiel.
LEESLIJST
Tot slot, enkele lezenswaardige artikelen uit de (geschreven) media die ik van harte aanbeveel.
Om in festivalsferen te blijven. NRC onderzocht de machinerie achter de festivalaffiche en welke regels tegenwoordig gelden over waar en hoe groot een artiest op de poster moet staan.
Het leukste album van eigen bodem van deze maand staat vol met NEDERWAVE. Hoe stelde Niek Hilkmann deze bijzondere bloemlezing van jaren 80-songs samen? De Volkskrant beschreef het in dit verhaal.
De reeks supersterren die tijdens de afgelopen maand Amsterdam bezochten is indrukwekkend: BEYONCÉ, HARRY STYLES en THE WEEKND. Maar er is er maar eentje de grootste van allemaal, aldus 3voor12.
Hoe is het om een loeihard dancefestival te bezoeken. Trouw bezocht DEFQON 1 in Biddinghuizen en ervoer het zelf.
Tot slot, de enigmatische PJ HARVEY staat aan de vooravond van een comeback. The Guardian interviewde Polly Jean over haar nieuwe muziek.
Applaus, je hebt de Flavor of the Month #29 uit. Volgende maand komt weer de nieuwe editie uit. Ben je enthousiast en geabonneerd, deel em dan ook met gelijkgestemden via deze button.
Tot zover, tot volgende maand… hier zijn tot slot THE POSIES nog een keer.
Can you hear it? does the sound remind you?
Can you feel it? it’s gonna redefine you
The flavor of the month is busy melting in your mouth
Getting easier to swallow and harder to spit out