Kan iemand iets hebben tegen Dave Grohl en zijn Foo Fighters? Ja, dat kan. Verder sta ik stil bij Sinéad O’Connor, Toontje Lager bij de Albert Heijn en mijn tweede Neil Young-concert van 30 jaar geleden. Dat en meer in deze Flavor of the Month-nieuwsbrief van augustus 2023.
THE NICEST GUY IN ROCK ‘N’ ROLL
Ze zijn waarschijnlijk de grootste rockband van het moment. Op de laatste editie van Glastonbury waren ze de ideale surprise act en ze zullen volgend jaar een stadion of een festival in de buurt plat spelen. FOO FIGHTERS is de naam en ze zijn misschien wel de laatste der Mohikanen: een populaire hedendaagse rockband die tienduizenden fans kan laten meebrullen en de vuist in de lucht laten steken. Die status is vooral te danken aan hun voorman die de band startte nadat de zanger van zijn vorige band zelfmoord pleegde: DAVE GROHL. Dave heeft zich de laatste jaren ontwikkeld tot ‘the nicest guy in rock ‘n’ roll’. De man is overal en kan alles; zingen, drummen, gitaar spelen, documentaires maken, feestjes bouwen, vrienden maken en geweldige anekdotes vertellen. Dave Grohl bulkt van energie. Hij speelde een heerlijke bijrol van de feel good documentaire We Are The Thousand, schreef een zeer onderhoudend boek en is online ook hilarisch om te volgen. What’s not to love, zou je zeggen? Nou, in weerwil van alle positiviteit en hun live-reputatie raakt de muziek van Foo Fighters mij al een tijdje niet meer. In mijn recensies van hun eerste albums klonk het nog van “je zou bijna vergelijkingen met Nirvana gaan maken” (1996) en “vaardig songschrijver en volwaardig frontman” (1999). Daarna werd het voorspelbaar en soms zelfs saai. Weinig avontuurlijk, degelijk zonder te echte te verrassen. Natuurlijk kwam er regelmatig een leuke single, maar Foo Fighters was voor mij altijd die sympathieke band die nooit overtuigende albums maakte, maar wel steeds groter werd. Geen probleem, hun imago en vermaak maakte veel goed. Maar er bleef toch een onbevredigend gevoel achter. Was ik nou te kritisch en moest ik me gewoon overgeven aan de Dave Grohl-hype train? Of was Foo Fighters een classic rock-band geworden die echte diepgang miste en dankzij hun grote knuffelbeer nooit een voet fout kon zetten? Anyway, ik snapte hun muziek niet meer en dat is ook niet erg.
Toen Dave Grohl opeens weer een bandlid - en veel belangrijker, zijn moeder - verloor, werd weer eens duidelijk op hoeveel liefde de band kon rekenen. Taylor Hawkins was meer dan de drummer van de Foos. De band werd overstelpt met liefde en er volgde zelfs een Freddie Mercury-achtig tributeconcert. Dave trok zich terug en vertaalde zijn verdriet in nieuwe songs die recent uitkwamen als het album But Here We Are. De eerste reacties waren verrassend positief. “De beste plaat sinds het debuut" en “een album als een mokerslag”. Ze hadden gelijk. But Here We Are is een krachtig statement over verlies, verdriet en rouw, verpakt in sterke rocksongs zonder poespas. Geen knipoog naar Bee Gees of andere grappen, maar een eerlijke en intense plaat die een heldere focus heeft. Grohl lijkt ook beter te zingen. Nooit de beste zanger, maar dit keer komt alles uit zijn tenen. Zijn bekende brul, maar ook de gefluisterde teksten. Die zijn trouwens dit keer ook echt goed en de moeite om te volgen. Na die reeks van toch wat flauwe en onevenwichtige albums toont Grohl en zijn band dat het er wel in zit. Het is pijnlijk dat er weer tragisch verlies aan de basis ligt, maar het levert wel een soort catharsis op. Foo Fighters zal nooit mijn favoriete band worden. Ik ben wel onder de indruk van deze 10 songs die met hart en ziel zijn geschreven en uitgevoerd. Mooi hoe verlies en rouw zo’n helende werking kan hebben.
STAND VAN ZAKEN
mijn favoriete nieuwe song van deze maand: Ruins van LOST GIRLS
mijn favoriete nieuwe album van deze maand: Travel van THE NECKS
de nieuwkomer van de maand: MILITARIE GUN
mijn laatste concert: DE TOEGIFT in een kloostertuin in Den Bosch
vreemdste nummer uit de playlist: RYAN GOSLING’s I’m Just Ken uit de onvermijdelijke Barbie-film
de vergeten soulkraker uit de playlist: Sparkle van ARETHA FRANKLIN uit 1976
de opmerkelijkste cover uit de playlist: Can’t Take My Eyes Off You van MANIC STREET PREACHERS
de muziekdocumentaire waar ik recent van onder de indruk was: Nothing Compares over de onlangs overleden SINÉAD O’CONNOR (nu nog op NPO Start te zien).
FLAVOR OF THE MONTH #37
Omdat juli nogal een kalme maand is wat nieuwe releases betreft slaat de balans van de nieuwe Flavor-playlist dit keer door naar ouder werk. Natuurlijk brachten onder andere BLUR, BIG THIEF en BURIAL de afgelopen weken nieuw werk uit, maar dat was niet altijd even overtuigend. Geeft niet, want dan kon ik mijn aandacht richten op het vierweekse spektakel dat de Tour de France heet. In het bijbehorende radioprogramma pikte ik België van HET GOEDE DOEL op. Een Nederpop-hit uit 1982 die behalve door de spitsvondige tekst - die nog altijd actueel voelt - ook opvalt door de band die er echt wat van maakt. Dankzij een commercial van een grootgrutter uit Zaandam kwam ook Zoveel Te Doen van generatiegenoten TOONTJE LAGER in de playlist terecht. Ook hier een slimme tekst en een nog slimmere band die geweldig speelt. Onderschat wat mij betreft, dat Toontje Lager. Deze bands hebben tijdens de eerste hausse van Nederlandstalige pop in de vroege jaren 80 de weg vrijgemaakt voor al die l euke en soms zelfs erg goede acts die jaren later ook in hun moerstaal zingen. Zoals NIEK HILKMANN, MARK LOHMANN en DE TOEGIFT die er deze maand ook weer in staan.Deze achtergronden bij deze nummers bewijzen ook dat de route naar de Flavor of the Month-playlist net zo veelzijdig als de muziek zelf kan zijn.
GECOMPILEERD VOOR U
Volgens mij kun je de lijn doortrekken van het maken van mixtapes op je C90 via de 78 minuten op een CD-R naar de Spotify-playlist. Eigenlijk is er weinig veranderd sinds de eerste compilatie op een muziekcassette. Die had destijds alleen geen shuffle-functie.
Geen zomer - hoewel dat de laatste weken in Nederland nogal tegenvalt - zonder zomerse liedjes. De mensen bij Perfects zetten de leukste indiesongs van deze zomer onder elkaar. Goed gemoed gegarandeerd.
Op zoek naar nog meer nieuwe muziek? Ik verzamel de beste nieuwe tracks van 2023 (hier) en de betere pas verschenen albums en ep’s (hier) van het moment op Spotify. De playlists worden wekelijks ververst. Dat scheelt jou weer zoekwerk.
In de wekelijkse podcast van DJ St Paul kwam deze iconische soul en r&b-boxset ter sprake. Reden genoeg om deze klassieker weer eens wat aandacht te geven: ATLANTIC RHYTHM & BLUES 1947-1974.
BEELD & GELUID
In deze rubriek niets over mijn werkgever, maar wel enkele warme kijk- en/of luistertips.
De terugkeer van de jonge NAAZ in de popwereld werd onlangs gevierd met deze fraaie 3voor12-docu.
Een hit op Netflix en de rehabilitatie van die andere uit WHAM, Andrew Ridgeley. De heren achter zoveel jaren 80-hits hebben eindelijk de feel good-documentaire die ze verdienen.
Opvallend, het popnieuws werd de laatste tijd beheerst door concerten die werden verstoord doordat bezoekers van alles naar de optredende artiest gooiden. ROLLING STONE ging in deze podcast op onderzoek uit.
Worden er nog bijzondere videoclips met visueel spektakel gemaakt? Jazeker, bekijk deze van PAUL KALKBRENNER maar eens.
UIT DE KAST
Wat trek ik deze maand uit mijn platenkast? Rotterdam EP van Tramhaus uit 2022.
De dames en heren van TRAMHAUS uit Rotterdam veroveren langzaam maar zeker Nederland en de wereld. Ik ontdekte ze ooit door deze reportage voor Noorderslag 2022 en wist al snel: die zijn goed. Inmiddels spelen ze voor steeds meer publiek, worden ze gevraagd voor festivals in binnen- en buitenland en worden hun liveshows steeds beter. Bij gebrek aan een beter woord maakt deze Rotterdamse band post-punk: naar de metalige punk en new wave uit de jaren 80 knipogende gitaarmuziek met veel energie en flink wat donkerte. Toen ik ze eind vorig jaar op het Zeitgeist-festival voor het eerst live zag, wist ik het zeker: ik moet iets van hen in mijn platenkast hebben. Live zijn ze een kleine sensatie, met dank aan hun lange dunne zanger Lukas en de schurende, opzwepende songs. Opmerkelijk genoeg was er nog niet zoveel te vinden. Een paar singles en de eind 2022 uitgebrachte Rotterdam-EP. Ik heb een zwak voor EP’s en deze bewijst weer waarom een plaat met vier songs zo goed werkt. Tramhaus heeft vier pakkende, maar ook zeer verschillende songs op het vinyl geknald. Make It Happen is een kritische aubade aan hun thuisstad waarin de slogan van de lokale citymarketing wordt misbruikt, Amour Amour dreint gevaarlijk, Marwan vertelt een gitzwart verhaal waarin zanger Lukas losgaat en het slotstuk Seduction Destruction start verrassend ingetogen om vervolgens te exploderen. Rauw, pakkend en overtuigend, zo klinkt Tramhaus hier. Inmiddels zijn er weer enkele nieuwe songs uitgebracht en moet er ooit toch dat officiële debuut binnenkort volgen. Als je het mij vraagt gaat het wel goed komen met Tramhaus.
DE POPVERSLAG ARCHIEVEN
In oktober 2020 ben ik gestart om (een deel van) mijn recensie-archief uit de jaren 1991-2006 exact 20/25/30 jaar na publicatie op Twitter (of X zoals het blijkbaar nu heet) te delen. We hadden destijds voor de wekelijkse Popverslag-pagina van een klein krantje best goed de vinger aan de pols. Sommige albums of concerten waren meteen legendarisch, andere was ik allang weer vergeten. Maar hoe hebben ze - de muziek en de recensie - de tand des tijds overleefd? Twee nostalgische tweets in een nieuwe context van de afgelopen maand.
Meer recensies uit mijn archief via mijn Twitter/X-profiel.
LEESLIJST
Tot slot, enkele lezenswaardige artikelen uit de (geschreven) media die ik van harte aanbeveel.
De Irish Times schreef deze obit bij het plotselinge overlijden van landgenote SINÉAD O’CONNOR
De New York Times verzamelde in het kader van 50 JAAR HIPHOP achtergrondverhalen over rappers, met de titel ‘50 rappers, 50 stories’
Een achtergrondverhaal van RTL Nieuws over hoe ticketplatform TICKETSWAP bots inzet om hun klanten te ‘helpen’
De livecarrière van ELTON JOHN is nu echt ten einde en daar hoort een goed artikel van Trouw bij
Tot slot, NRC publiceerde een artikel over het beroemdste bandlid van rockgroep IRON MAIDEN: Eddy.
Applaus, je hebt de Flavor of the Month #30 uit. Volgende maand komt de volgende editie uit. Ben je enthousiast en geabonneerd, deel em dan ook met gelijkgestemden via deze button.
Tot zover, tot volgende maand… hier zijn tot slot THE POSIES nog een keer.
Can you hear it? does the sound remind you?
Can you feel it? it’s gonna redefine you
The flavor of the month is busy melting in your mouth
Getting easier to swallow and harder to spit out