Het gaat steeds beter met Nederland - met pop in de moerstaal 🇳🇱
Bart's Flavor of the Month #25
Zingen in het Nederlands… ik heb er vaak moeite mee. Meestal klinkt het in mijn oren houterig en plat. Toch zijn er periodes in de geschiedenis van de popmuziek dat een generatie er in slaagt om onze moerstaal wel aantrekkelijk te laten klinken. Volgens mij zitten we daar nu weer in. Dat en meer in deze Flavor of the Month-nieuwsbrief van maart 2023.
EEN NIEUWE GENERATIE
Je kent het wel. Je favoriete streaming platform stelt weer eens een playlist aan je voor. Ergens tijdens de afgelopen maand was dat deze, de NONCHELANGE mix. Waarschijnlijk omdat het algoritme merkte dat ik het prettig gestoorde album van Nonchelange alias Maarten Hutman veel heb afgespeeld. In de lijst stonden ook songs van Spinvis, De Toegift en Véras. Bijna alles Nederlandstalig en ook echt goed. Terwijl ik eigenlijk weinig heb met pop in mijn moerstaal. Instinctief denk ik dan aan schlagers, Bløf, Suzan & Freek, Boef & Lil Kleine, Guus Meeuwis… soms best aardige songs, maar die teksten… man, echt niet te doen. Vervolgens ging ik verder zoeken in mijn eigen playlists. Daar stonden ze, veel meer dan ooit. Artiesten die in het Nederlands zongen over knap gemaakte liedjes die nergens oubollig of inwisselbaar klonken. Sophie Straat, Froukje, Hang Youth, Bob uit Zuid, So-Fi, Roosbeef, Ploegendienst, Wende, Lucky Fonz III, ga zo maar door. Allemaal oprechte songschrijvers die niet te kleinkunst of te volks klinken, maar precies de juiste balans tussen goed geschreven teksten en een eigen, volwassen geluid. Opeens kwam het besef: er wordt beter dan ooit geschreven in onze moerstaal en er is een nieuwe generatie opgestaan die zowel de traditie van Nederlandstalige lied omarmt als ook deze naar een hoger niveau tilt. Ook voor muzikale snobs zoals ik die geen liedjes van Flemming, Antoon of Maan - de populairste popartiesten van het moment, en Nederlandstalig - kent, maar hun meeste popmuziek met diepzinnige en onnavolgbare Engelstalige lyrics consumeert. Het kan dus wel degelijk.
Waarom vindt deze muziek nu wel de weg naar mijn oren? Ook ik heb ik mijn eigen klassiekers in het Nederlands en ja, ook daar zit kleinkunst en lichte muziek tussen. Telkens Weer van Willeke Alberti is hartverscheurend mooi, net als liedjes van Annie MG, Boudewijn de Groot of Rob de Nijs. Maar dat zijn uitzonderingen. Bij mij is de muziek meestal leidend en daarom zijn bands als Tröckener Kecks, The Scene of De Div mij zo dierbaar. Zij vonden de sleutel naar - voor mij - de betere popmuziek in het Nederlands en maakten niet alleen goede songs, maar ook sterke albums. De grote omslag is toch echt pas gekomen bij het debuut van SPINVIS. Erik de Jong toonde ruim 20 jaar geleden aan dat spannende popmuziek ook prachtige teksten in het Nederlands kon bevatten. Het klonk ook goed en gelaagd, net als de top van de Nederhop (in mijn geval is dat Opgezwolle) in die dagen. Later volgde ook EEFJE DE VISSER met haar geheel eigen geluid. Zij vormde een oase in die jaren van het platte geweld van rappers en volkszangers die voor steeds vollere zalen speelden. Inmiddels behoort Eefje ook tot deze groep van artiesten van eigen bodem die een groot publiek trekken. Het lijkt er op dat de nieuwste generatie het zelfvertrouwen heeft om te kiezen voor het Nederlands, waar ze eerder voor steenkolenengels zouden hebben gekozen. Dat zelfvertrouwen is onmiskenbaar en onontbeerlijk. Net als de hulp van de streaming platforms die de Nederpop toch toegankelijker dan ooit lijken te maken. Het is nu aan deze jonge generatie om te bewijzen dat zij net als Erik en Eefje een lange adem hebben en ons steeds weer verrassen met mooie liedjes waarbij het niet eens meer opvalt dat in ons rare taaltje gezongen wordt. En al helemaal niet meer de kwalificatie ‘onnederlands goed’ behoeft.
STAND VAN ZAKEN
mijn favoriete nieuwe song van deze maand: A&W van Lana del Rey
mijn album van deze maand: Honeycomb Shades van Robin Kester
de nieuwkomer van de maand: singer-songwriter Naima Brock
mijn volgende concert: Amber Arcades & Robin Kester in Tilburg
een nieuw album waar ik echt naar uitkijk: Echo Palace van Iguana Death Cult
de song uit de playlist die ik niet zag aankomen: I’m Yours van Jason Mraz
de muziekdocumentaire waar ik binnenkort echt aan ga beginnen: Chasing Trane - The John Coltrane Documentary
de (her)ontdekte artiest van de maand: de Koreaanse shoegaze van Parannoul.
FLAVOR OF THE MONTH #32
Februari was een goede muziekmaand als je het mij vraagt. Veel bands kwamen uit hun winterslaap met goede songs en albums. Die vonden hun weg in #32 van mijn maandelijkse playlist. Er komt veel mooi spul aan binnenkort, als de eerste nieuwe tracks ons niet bedriegen. Samen met de songs die wat ouder zijn heeft #32 weer de juiste balans van splinternieuw, vertrouwde klassiekers, vergeten juweeltjes en spannende ontdekkingen. Hoewel elk van de 103 songs van deze maand de moeite van het beluisteren is, wil ik toch kort aandacht vragen voor een hele speciale in de playlist: We Are Still Wild Horses van MF TOMLINSON. Ik kende MF tot voor kort niet en geen idee meer hoe dit nummer tot mij is gekomen gekomen. Of ja, nummer. Deze track duurt 21 minuten en zoekt de grenzen van de popmuziek op. Heel soms sneak ik wel eens een lange jazz-track in de lijst, maar deze van MF is van een andere orde. Hij neemt je mee op een reis langs jazz, folk, pop en psych, waarna je bijna verdwaalt in zijn wereld. Fascinerend hoe hij in een veel te lange track toch blijft boeien.
GECOMPILEERD VOOR U
Volgens mij kun je de lijn doortrekken van het maken van mixtapes op je C90 via de 78 minuten op een CD-R naar de Spotify-playlist. Eigenlijk is er weinig veranderd sinds de eerste compilatie op een muziekcassette. Die had destijds alleen geen shuffle-functie.
Sterven op je 91e is ergens wel mooi. Zeker als je een vol leven als de onlangs overleden componist BURT BACHARACH hebt gehad. Tot recent was deze maestro druk met prachtige liedjes schrijven. Het oeuvre dat hij met tekstschrijver Hal David heeft geschreven is onovertroffen. Sommigen noemen het easy listening, maar die mensen moeten echt wat beter luisteren. De liedjes van Bacharach/David zijn tijdloze meesterwerkjes met klassieke melodieën. In 1998 werden zijn beste liedjes - en grootste hits - verzameld op de cd-box The Look of Love.
Op zoek naar nog meer nieuwe muziek? Ik verzamel de beste nieuwe tracks van 2023 (hier) en de betere pas verschenen albums en ep’s (hier) van het moment op Spotify. De playlists worden wekelijks ververst. Dat scheelt jou weer zoekwerk.
Het duurde even en sommige mensen waren best nerveus. Maar de line-up van BEST KEPT SECRET 2023 is nu dan toch. Veel interessante en aansprekende namen heeft mijn favoriete festival weer verzameld, waardoor ik in juni toch weer drie dagen erbij ben in Hilvarenbeek. Voor de negende keer, geen editie gemist.
BEELD & GELUID
In deze rubriek niets over mijn werkgever, maar wel enkele warme kijk- en/of luistertips.
Er komt binnenkort een nieuw album uit van SPINVIS en Paradijs is het tweede nummer dat de plaat voorafgaat. Het voorspelt toch weer veel goeds, al was het maar vanwege de korte film van Noël Loozen bij deze track.
In de podcastserie More Than A Feeling staat het leven van de legendarisch radio-dj ALFRED LAGARDE centraal. In 10 afleveringen word je meegenomen langs rock-’n-roll in radio-studio’s, Countdown Café en een te vroeg einde.
Eindelijk is het erg geslaagde album van ROBIN KESTER uit Rotterdam uit. Binnenkort ga ik haar live zien, maar haar livesessie bij de VPRO is alvast een fijn voorproefje.
UIT DE KAST
Wat trek ik deze maand uit mijn platenkast? Europa Is Hier van De Div uit 1982.
Een paar weken geleden stond een bijzonder artikel in de Volkskrant. Een lang vergeten Nederlandse band stond centraal in het verhaal: DE DIV uit Delft. Lang verhaal kort: dankzij de baas van Spotify Benelux staat de muziek van deze band uit de jaren 80 eindelijk op het platform. De Div is een uitzonderlijk verhaal: studenten bouwkunde beginnen een gitaarband tijdens de betere new wave-dagen, besluiten om in het Nederlands te zingen en bereiken met hun muziek een kleine schare fans, voordat ze stoppen met de band en zich richten op hun loopbanen. Ik heb een groot zwak voor bands als De Div. De alternatieve scene in ons land is in deze jaren klein maar enthousiast. De platen van bands als De Div, Slauerhoff, Weekend At Waikiki, Ivy Green, The Tapes, Nasmak bereiken maar een select publiek… stuk voor stuk post-punk/wave-bands van eigen bodem die daarna ook weer snel vergeten zijn. Maar met dank aan (betaalbaar) tweedehands vinyl komen ze in mijn platenkast terecht, ook al is het even zoeken in de platenbakken. De Div bracht een reeks knappe platen uit waarin hoekige dansbare wave met ongrijpbare teksten worden gecombineerd. Europa is Hier is hun eerste album, met krasse 80s-gitaren, pompende baslijnen en een verdwaalde saxofoon. Dat had anno 2023 best actueel geklonken. Maar er volgde dus geen succes, hooguit een kleine hit die bij de VARA-radio te horen was. Die omschreef de Div gepast als “daagt de Nederlandstalige muziek uit met steno teksten”. Jaren later duikt de band dus weer even op, dankzij Spotify en de Volkskrant. Nu krijgt deze vergeten band even de aandacht die ze destijds al verdienden. Al was het maar vanwege hun eigenwijze sound en het prachtige artwork.
DE POPVERSLAG ARCHIEVEN
In oktober 2020 ben ik gestart om (een deel van) mijn recensie-archief uit de jaren 1991-2006 exact 20/25/30 jaar na publicatie op Twitter te delen. We hadden destijds voor de wekelijkse Popverslag-pagina van een klein krantje best goed de vinger aan de pols. Sommige albums of concerten waren meteen legendarisch, andere
was ik allang weer vergeten. Maar hoe hebben ze - de muziek en de recensie - de tand des tijds overleefd? Twee nostalgische tweets uit de afgelopen maand.
LEESLIJST
Tot slot, enkele lezenswaardige artikelen uit de (geschreven) media die ik van harte aanbeveel.
Na jaren gedoe is de muziek van hiphop-legendes DE LA SOUL eindelijk te streamen, meldt The Guardian. Helaas staat daar de dood van bandlid Trugoy tegenover.
Een reünie van PINK FLOYD kunnen we wel vergeten. Bandleden Roger Waters en David Gilmour hebben slaande ruzie met elkaar, konden we de afgelopen maand lezen.
Ken je de band LIVE nog? Bij Rolling Stone valt te lezen dat ook zij enorm met elkaar overhoop lagen.
In de vorige nieuwsbrief kon je lezen over de enorm hoge ticketprijzen. Het kan nog duurder bij TICKETMASTER, zo tekende de Volkskrant op.
De topstory van de afgelopen maand was natuurlijk de nieuwe baan van de drummer van KREZIP bij U2. Groot nieuws, maar er werd uiteindelijk heel weinig door de betrokkenen over verteld.
Applaus, je hebt de Flavor of the Month #25 uit. Volgende maand komt de volgende editie uit. Ben je enthousiast en geabonneerd, deel em dan ook met gelijkgestemden via deze button.
Tot zover, tot volgende maand… hier zijn tot slot The Posies nog een keer.
Can you hear it? does the sound remind you?
Can you feel it? it’s gonna redefine you
The flavor of the month is busy melting in your mouth
Getting easier to swallow and harder to spit out
Bij zo'n beschouwing hoort natuurlijk een playlist met al die namen die pop in de moerstaal weer nieuw elan geven. Voila! https://open.spotify.com/playlist/1KgwDwrpxvyH28dgRe3piX?si=d21c048437c04517