Postpunk is al een tijdje terug van weggeweest en het leeft. Ondanks dat het etiket voor het genre nogal betekenisloos lijkt te worden. Wie ook nog springlevend zijn is de groep bejaarden die zich The Rolling Stones noemen en na zes decennia eindelijk het eeuwige leven hebben gevonden. Dat en veel meer in deze Flavor of the Month-nieuwsbrief van november 2023.
TRAMHAUS OF TOCH JOY DIVISION?
Ik weet niet meer precies wat me overhaalde om naar het Here’s The Thing-festival in de Tilburgse 013 te gaan. De line up had voldoende potentie met opkomende (gitaar)bands als THE MURDER CAPITAL uit Ierland, PORRIDGE RADIO en THE BIG MOON uit de UK, en talenten uit eigen land zoals MARATHON. Vorig jaar vond ik het soortgelijke Zeitgeist in Nijmegen erg geslaagd met jonge (Britse) bands die tegen de mainstream in gewoon met gitaren en uitdagende songs op het podium staan. Tegenwoordig worden veel van die groepen door de pers en de zalen in een handig hokje gestopt: postpunk. In 013 werkte de postpunk-marketing ook naar behoren. De drie zalen waren goed gevuld en het festival beleefde een sterke eerste editie. Muziekblad OOR was er ook en de verslaggever noteerde dit over het aanwezige publiek: “Dat publiek valt onder te brengen in enerzijds vijftigplussers (de meerderheid) met T-shirts van jonge, hippe bands als Tramhaus, Hang Youth, Dry Cleaning, The Haunted Youth en Black Midi en anderzijds twintigers in shirts van oudgedienden als Joy Division (zes keer gespot), Depeche Mode, Nick Cave, Pixies en zelfs Swervedriver.” Dat vat postpunk eigenlijk wel goed samen. Maar tegelijkertijd klopt daar eigenlijk helemaal niets van dat etiket. Zoals wel vaker bij dit soort labels wordt een zekere golf muzikanten op een grote hoop geveegd en daar wordt een goed bekkende sticker opgeplakt. Zeker als je post in de naam gebruikt. Begin jaren 80 was er postpunk, daarna volgende ook post-grunge, post-hardcore en natuurlijk postrock. Stuk voor stuk reacties op voorgaande muziekstromingen, maar ook holle termen die weinigzeggend zijn. Bij de eerste golf van postpunk stonden bands op die de energie van punk gebruikten om nieuwe horizonten te verkennen. Ze deden dat bovendien in een naargeestig en zelfs uitzichtloos tijdsgewricht waar deze veelal donkere muziek zijn weg vond naar luisteraars die wel van een uitdaging hielden. Dat leverde opwindende, vernieuwende songs op, vaak gespeeld door bleke jongens en meisjes, zoals in de playlist hieronder.
Terug naar Here’s The Thing en het heden. Bij veel gitaarbands van de huidige derde postpunk-golf - de tweede golf is alweer 20 jaar geleden - hoor je natuurlijk de invloeden uit de jaren 80. Bij de ene wat nadrukkelijker dan de andere. De bijtende, hoekige galmende gitaren in mineur, de stuwende bas- en drumpartijen, de intense zanger(es) die praatzingt over persoonlijke, soms topzware issues, liefst met wat kille synths erbij; dat is de postpunk zoals die in enkele jaren in bepaalde kringen weer ‘en vogue’ is. Bands als FONTAINES D.C., DRY CLEANING, YARD ACT, IDLES zijn vooralsnog de toppers van de derde golf. Die kom je ook vaak genoeg in mijn playlist tegen. Die sound kan me wel raken. The Murder Capital onderstreepte in 013 met een krachtige, overtuigende show dat zij ook bij die top horen. Zij koppelen gitzwarte songs aan rauwe energie waarmee ze de volle grote zaal omver bliezen. Niet te veel leunend op de overduidelijke invloeden uit het verleden. Niet elke band lukt dat en dat verklaart misschien ook waarom postpunk terecht ook vaker tegengas krijgt. Het begint soms op een maniertje te lijken, weinig origineel, niets toevoegend. Op de nieuwe ELEPHANT-plaat horen we in ‘Post-punk’ een regel over “I hate your post-punk pretensions, your fake English accent”. Een sneer naar de copy cats en meelopers. Ook Sleaford Mods ergert zich aan “postpunkachtige troep” en het andere Here’s The Thing-hoogtepunt DEADLETTER vindt dat journalisten lui zij als ze schrijven dat zij postpunk zijn. Dat laatste klopt zeker. Maar dat geldt voor zoveel hokjes in de popmuziek. Nu is het postpunk dat weer terug is in een nieuw jasje. Dat zegt ook veel over de tijdloze aantrekkingskracht van de eerste golf. Het duurt niet lang voordat al die jonge bands weer een andere afslag nemen. Dat is de conjunctuur van de (alternatieve) popmuziek. Voor nu zit er nog voldoende leven in de nieuwste generatie post-postpunkers - bij gebrek aan een betere term - en zij maken muziek die uitstekend past bij deze, toch vaak donkere tijden. We dansen weer op de vulkaan, zoals toen. Net in de jaren 80 volgt dan weer een ‘new wave’ die de volgende stap zal zetten. Weg van die ‘fake English accents’, het gedweep met JOY DIVISION of THE CURE - hoe goed dat erfgoed ook is - en op zoek naar nieuwe muzikale wegen. Zeg nou zelf, niemand kon in die kille jaren 80 bevroeden dat een band van de postpunk-generatie decennia later in Las Vegas in een gigantische bol van led-schermen zijn terecht komen. Laat The Murder Capital nou stadgenoten van die vier Ierse jonge honden zijn…
STAND VAN ZAKEN
mijn favoriete nieuwe song van deze maand: Topless Mother van NADINE SHAH
mijn favoriete nieuwe album van deze maand: SUFJAN STEVEN’S Javelin
mijn nieuwkomer van de maand: SOFIA KOURTESIS
mijn volgende concert: trompettist MATTHEW HALSALL en zijn band in Rotterdam
mijn volgende muziekdocumentaire op mijn kijklijst: Moonage Daydream over DAVID BOWIE
het beste postpunk-nummer uit de playlist: The Light Pours Out Of Me van MAGAZINE
de hitsong die ik compleet vergeten was uit de playlist: The Distance van CAKE
de (her)ontdekte artiest van deze maand: THE NOTWIST na hun show in Nijmegen.
FLAVOR OF THE MONTH #40
Ze waren de afgelopen maand niet te vermijden, THE ROLLING STONES. De release van hun nieuwe album Hackney Diamonds was een soort nationale gebeurtenis. Mannen op leeftijd raakten geheel van de kook, omdat er na 18 jaar weer een volledig nieuw album van deze legendes uitkwam. De gemoederen raakten helemaal oververhit toen de eerste recensies werden gepubliceerd. “De beste Stones-plaat in 40 jaar,” volgens de kenners. Het moet gezegd: Mick (80 jaar) is in topvorm en hij steelt de show met zijn energieke performance, ook al zingt hij meestal over onderwerpen die meer passen bij een bronstige puber. Maar hoe dan ook, de Stones verleggen wederom de grenzen. Dit is het bewijs dat rock-’n-roll niet aan leeftijd of grenzen gebonden is. En het is ook echt een leuke plaat met zeker een handvol pakkende momenten. Maar een van de weinige regels van de Flavor-playlist is: slechts één song per artiest. Dat geldt ook voor Mick, Keith en Ronnie. Dat is dus ‘Bite my head off’ geworden, de bijna punky uitschieter met die vervormde baspartij van Sir Paul. Ik ben benieuwd wie van de actuele artiesten uit de lijst op hun tachtigste nog steeds zo fris en monter klinken als deze band. Het is in alle opzichten een klein wonder en mag ook zeker niet als de nieuwe standaard voor de hele muziekwereld gelden. Of hebben de heren toch de formule voor het eeuwige leven gevonden?
GECOMPILEERD VOOR U
Volgens mij kun je de lijn doortrekken van het maken van mixtapes op je C90 via de 78 minuten op een CD-R naar de Spotify-playlist. Eigenlijk is er weinig veranderd sinds de eerste compilatie op een muziekcassette. Die had destijds alleen geen shuffle-functie.
Ook ik ging om voor de Netflix-serie over ex-voetballer DAVID BECKHAM. Niet alleen vanwege de intrigerende verhaallijnen, maar vanwege de uitstekende songs in de serie, César heeft ze verzameld in onderstaande playlist.
Op zoek naar nog meer nieuwe muziek? Ik verzamel de beste nieuwe tracks van 2023 (klik hier voor de tracks van 2023-playlist) en de betere pas verschenen albums en ep’s (klik hier voor de albums van 2023-playlist) van het moment op Spotify. De playlists worden wekelijks ververst. Dat scheelt jou weer speurwerk.
Het Rotterdamse festival LEFT OF THE DIAL beleefde onlangs de definitieve doorbraak. Deze driedaagse in de havenstad is gespecialiseerd in het programmeren van aanstormende jonge, veelal Britse bands en dat is dit jaar voortreffelijk gelukt. En ja, er zitten ook postpunk-bands tussen.
BEELD & GELUID
In deze rubriek niets over mijn werkgever, maar wel enkele warme kijk- en/of luistertips.
Er zijn dus mensen die heimwee hebben naar muziekzender TMF. Ik weet uit eigen ervaring dat veel materiaal uit de jaren 1995-2011 bewaard is gebleven. Dat blijkt nu mondjesmaat gepubliceerd te worden op YouTube. En daar zit dus een bijzonder interview van de Soulwax-broertjes met ene PRINCE uit 1999 tussen.
TAYLOR SWIFT is nu echt een wereldwijd fenomeen, mede dankzij de Swifties (lees: haar idolate fans). Die gingen recent en masse naar haar Eras-concertfilm. Bij de podcast Culturele Bagage doen ze een poging om haar aantrekkingskracht te analyseren.
Terwijl heel Amsterdam danste op ADE, kwam ik thuis de BBC-docuserie Can You Feel It - How Dance Music Conquered the World tegen. In drie delen wordt de opkomst van house, dance en electronica verklaard. Op NPO Start staat de hele serie, op YouTube het laatste deel.
Door een andere indrukwekkende serie - ook van de BBC - over The Troubles in Noord-Ierland kwam ik uit bij deze jaren 70-reportage over de Noord-Ierse platenzaak GOOD VIBRATIONS. Fascinerend verhaal over de kracht van muziek in ellendige tijden.
UIT DE KAST
Wat trek ik deze maand uit mijn platenkast? Pump Up The Volume van M/A/R/S/S uit 1987.
Dankzij goede vriend Ivar heb ik afgelopen maand eindelijk deze 12 inch van M/A/R/S/S aan de collectie kunnen toevoegen. Deze mijlpaal in de dance stond al een tijdje op mijn verlanglijst. In 1987 veroorzaakte deze track een kleine aardverschuiving in de muziekwereld. Nog nooit haalde een voleldig uit samples opgebouwd nummer de nummer 1-plek - ook in Nederland op 3 oktober 1987 - in de hitlijsten. Ik kan me nog herinneren dat ik verbaast naar de clip bij Pump Up The Volume zat te kijken. Wat in hemelsnaam is dit? Een superdansbare song met een stuwende elektronische beat waaroverheen samples van stemmen, scratches en allerlei effecten elkaar verdringen. Het leek op de hiphop van Eric B & Rakim die net was doorgebroken, maar ook wat van de nieuwe dance die uit de VS kwam overwaaien. Jaren later weet ik dat M/A/R/R/S een eenmalige samenwerking van Colourbox en rockgroep A.R. Kane was, de naam een acroniem was van alle voornamen van de betrokkenen en dat dit lijst van de gebruikte samples even indrukwekkend als illegaal was. Op de wiki-pagina van het nummer is een lang overzicht van fragmenten te vinden dat gaat van Afrika Bambaataa naar Dunya Dunis. Over het gesteggel rond een bepaalde sample van hit van Stock Aitken & Waterman heeft Leo Blokhuis - met hulp van Ivar en mijn collega’s van Muziekweb - nog een leuke podcast gemaakt. Dat verdient M/A/R/R/S jaren later ook wel met deze knotsgekke, volledig toevallige track die op allerlei vlakken een nieuw tijdperk inluidde.
DE POPVERSLAG ARCHIEVEN
In oktober 2020 ben ik gestart om (een deel van) mijn recensie-archief uit de jaren 1991-2006 exact 20/25/30 jaar na publicatie op Twitter (of X zoals het blijkbaar nu heet) te delen. We hadden destijds voor de wekelijkse Popverslag-pagina van een klein krantje best goed de vinger aan de pols. Sommige albums of concerten waren meteen legendarisch, andere was ik allang weer vergeten. Maar hoe hebben ze - de muziek en de recensie - de tand des tijds overleefd? Twee tweets uit het archief in een nieuwe context van de afgelopen maand.
Meer recensies uit mijn archief via mijn Twitter/X-profiel.
LEESLIJST
Tot slot, enkele lezenswaardige artikelen uit de (geschreven) media die ik van harte aanbeveel.
Mooi lijstje samengesteld door The Guardian na recente concertfilms van TALKING HEADS en TAYLOR SWIFT: de beste 20 concertfilms op een rij.
Wil je weten wat er met het enigma MANU CHAO is gebeurd? In NRC stond een groot verhaal over de man en zijn muziek.
Ik kan hun muziek niet uitstaan, maar het interview met ACDA & DE MUNNIK in de Volkskrant was bijzonder leesbaar.
Nog even over de nieuwe van THE ROLLING STONES. Louter positieve beoordeling, maar bij Pitchfork vonden ze nog wat puntjes van kritiek.
En tot slot, ook in The Guardian een interview met muzikale legende SLY STONE.
Applaus, je hebt de Flavor of the Month #33 uit. Graag tot volgende maand. Ben je enthousiast en geabonneerd, deel em dan ook met gelijkgestemden via deze button.
Tot zover, tot volgende maand… hier zijn tot slot THE POSIES nog een keer.
Can you hear it? does the sound remind you?
Can you feel it? it’s gonna redefine you
The flavor of the month is busy melting in your mouth
Getting easier to swallow and harder to spit out