Een trip down memory lane, daar is niet mis mee. Toch? Daar buig ik me deze keer over. Om vervolgens weer de hele popgeschiedenis overhoop te halen, zonder er te veel in zwelgen. Dat en meer in deze Flavor of the Month-nieuwsbrief van september 2023.
VROEGER WAS ALLES BETER
“Ik heb een extreem talent voor nostalgie.” Dat zei singer-songwriter Froukje tegen Humo in een recent interview. “Dat is wel troostend: ik zal altijd een nostalgische persoon zijn. Het mooie aan muziek maken is dat ik die gevoelens daarin kwijt kan.” Dat talent van Froukje en meer mensen heeft me de afgelopen maand bezig gehouden. Want als je er op let, dan gaat het in de muziek best vaak over nostalgie. Vanochtend ook weer in het radio-interview met HAIM uit L.A.: “We’re in a nostalgic mood.” Ze gingen hun debuut namelijk integraal live spelen. Ga zo maar door, nostalgie is overal. Even voor de duidelijkheid: nostalgie als in “een geromantiseerd of geïdealiseerd verlangen naar oude tijden. De persoon die zich nostalgisch voelt, mist iets dierbaars of belangrijks dat er vroeger wel was.” Vaak wordt het vertaald naar het meer eenduidige ‘vroeger was alles beter’, een soort heimwee. Als je goed kijkt zie je bijzonder veel nostalgie in de muziekwereld: van het ‘golden oldies’-circuit met vergrijsde bands die hun oude hit spelen, radiozenders en playlists die hun luisteraars in een warm deken van vroeger wikkelen, muziekbladen die elke keer helden van vroeger (Pink Floyd, Beatles etc) op de omslag hebben, hedendaagse bands die gretig teruggrijpen naar muziek uit vervlogen dagen, de vele dure heruitgaven in de platenzaak, de terugkeer van de LP en de cassette. Nostalgie is overigens niet voorbehouden aan de oudere muziekliefhebber, een groep die steeds groter wordt. Ook jonge mensen zoals Froukje kunnen nostalgisch aangelegd zijn. Niet voor niets gelden een ieders ‘wonder years’ (16-18 jaar) als de vormende jaren voor elke generatie - ooit was dit gegeven de basis van een tentoonstelling die ik heb samengesteld. Dat zijn de jaren waar muziek een grote indruk maakt en jouw smaak wordt bepaald. Elke generatie heeft zo hun eigen nostalgie, ook Gen-Z. Veel mensen grijpen graag terug naar die onbezonnen, onschuldige tijd en de soundtrack die bij deze warme gevoelens losmaakt. Hoe ouder je wordt, hoe groter de rol van nostalgie in je leven kan spelen. Er is namelijk meer om naar terug te verlangen.
Maar niet iedereen is behept met de nostalgische genen van Froukje en anderen. Ik reken me bij deze mensen. Gewoon geen talent voor nostalgie. Terwijl ik door sommigen wordt uitgemaakt voor boomer - al klopt dat feitelijk niet - en die staan bekend om hun dweepzieke verlangen naar de goede oude tijd toen alles nog overzichtelijk en eenvoudig was. Zeker als het om muziek gaat kijk ik liever vooruit en ga op zoek naar nieuwe geluiden. Er komt elke week zoveel moois uit. Het zou jammer zijn om in het verleden te blijven hangen en dat te missen. Natuurlijk zit de muziekgeschiedenis propvol met prachtige songs van geweldige artiesten. Daar zit de nostalgie voor de meeste mensen niet. Het gaat vaak om de persoonlijke herinneringen, de emoties die horen bij een bepaalde periode, bepaalde songs, bepaalde artiesten. Logisch dat je die goede herinneringen romantiseert. En die zijn soms zo sterk dat alles van latere datum slechter lijkt. Tegelijkertijd heeft het ook veel weg van een afkeer van verandering, conservatisme. Als die gevoelens te ver doorschieten verlies je mijn sympathie definitief. Als ik weer een van weemoed doordrenkte column van Mart Smeets (76 jaar) lees over weer een seventies artiest. Of als ik weer een jonge artiest zie die iets te nadrukkelijk teruggrijpt naar de platenkast van zijn ouders. Ook zo’n wetmatigheid in de muziekwereld: alles wordt vroeg of laat weer gerecycled. En weer een band oude rockers hun belegen hits van weleer hoor spelen voor een zaal vol nostalgische leeftijdsgenoten. Maar ik word nu echt te cynisch. En dat is net als te nostalgisch geen fijne eigenschap. Froukje heeft me met die ene terloopse opmerking aan het denken gezet over hoe we omgaan met het verleden. Het is jammer om daar in te blijven hangen, want je mist zoveel moois wat je - net als toen - van je sokken kan blazen. En ik moet ook beseffen dat nostalgie en popmuziek onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn en dat zal niet veranderen. Ik wil het wel beter leren begrijpen. Het is niet erg om je zo nu en dan aan nostalgie over te geven. Om daarna weer in het heden te leven en nieuwe muzikale horizonten te verkennen. Dat kan zowel met nieuwe als oude muziek. Als het maar weer verrast. Het gaat om de balans.
STAND VAN ZAKEN
mijn favoriete nieuwe song van deze maand: Knockin’ van MJ LENDERMAN
mijn favoriete nieuwe album van deze maand: HIGH PULP’s Days In The Desert
mijn nieuwkomer van de maand: RATBOYS
het beste concert dat ik vanaf de bank beleefde: TURNSTILE op de Lowlands-livestream
de soulvolste ontdekking uit de playlist: I Am Love van THE JACKSON 5
het meest onstuimige nummer uit de playlist: Trapdoor Solution van THE HIVES
de meest onverwachte comeback uit de playlist: ORCHESTRAL MANOEUVRES IN THE DARK
de muziekdocumentaire waar ik naar uitkijk: WAYNE SHORTER - Zero Gravity
de (her)ontdekte artiest van deze maand: WILCO, na hun magistrale shows in Utrecht.
FLAVOR OF THE MONTH #38
Wat tegenwoordig gebeurt is dat ik wordt aangesproken op de inhoud van mijn playlist. Laatst ook weer: “Waar komt dat ene nummer vandaan?” en “Die ene track uit jouw playlist was echt een ontdekking." Echt leuk om te horen. Hoewel de Flavor of the Month-playlist vooral bedoeld is voor mezelf, doet het goed om te horen dat abonnees de maandelijkse selectie waarderen. De samenstelling van deze maand zal ook voor hen ook een mix van verrassing, herontdekking en nostalgie zijn. Beetje afhankelijk hoe hun muzikale verleden er uit zag. Augustus was wat betreft nieuw werk maar sloom. September is in dat opzicht elk jaar veel drukker. Al ben ik blij verrast door RHIANNON GIDDENS, DEADLETTER, HIGH PULP en BUCK MEEK. Dat betekent dat de balans meer doorslaat naar ouder werk. Soms zijn dat oude bekenden zoals THE SMASHING PUMPKINS, SUPERGRASS of THE REPLACEMENTS. Al schep ik stiekem ook veel genoeg in om voor mij onbekende songs van vooraanstaande artiesten tegen te komen. Ik werd deze maand bijzonder vrolijk van songs van THE JACKSON 5, SHIRLEY BASSEY en JAMES GANG. Songs die al jarenlang rondzwerven, maar mij nu pas ter ore komen. Die geven bijna nog meer voldoening dan een liedje dat de wereld nu pas te horen krijgt.
GECOMPILEERD VOOR U
Volgens mij kun je de lijn doortrekken van het maken van mixtapes op je C90 via de 78 minuten op een CD-R naar de Spotify-playlist. Eigenlijk is er weinig veranderd sinds de eerste compilatie op een muziekcassette. Die had destijds alleen geen shuffle-functie.
In september wordt het festivalseizoen zo’n beetje afgelopen afgesloten op Vlieland met INTO THE GREAT WHITE OPEN. Elke keer heeft het kleinschalige festival weer een line up voor de fijnproevers.
Op zoek naar nog meer nieuwe muziek? Ik verzamel de beste nieuwe tracks van 2023 (klik hier voor de tracks van 2023-playlist) en de betere pas verschenen albums en ep’s (klik hier voor de albums van 2023-playlist) van het moment op Spotify. De playlists worden wekelijks ververst. Dat scheelt jou weer speurwerk.
In het najaar reist de POPRONDE weer door het land. In veel plaatsen zijn weer nieuwe, jonge bands en artiesten te zien. Check in deze playlist jouw favoriete nieuw talent.
BEELD & GELUID
In deze rubriek niets over mijn werkgever, maar wel enkele warme kijk- en/of luistertips.
In augustus 1993 schreef ik over de allereerste editie van LOWLANDS. Tenminste dat dacht ik. Maar er was dus al een Lowlands in 1967 in Utrecht en daar is een korte documentaire over.
Over nostalgie gesproken. Oud-radio-dj en ondernemer ADAM CURRY lanceerde een nieuwe podcast over muziek waarbij je een donatie kunt doen aan de gespeelde artiesten: The Boostagram Ball.
Superster BILLIE EILISH was onlangs de headliner op Lowlands en Pukkelpop. Humo haalde een gemeen grapje uit met de jonge fans op Pukkelpop.
In oktober ga ik KING KRULE eindelijk een keer live zien. Tot die tijd doe ik het met zijn stemmige concertfilm You’ll Never Guess What Happened Next…
UIT DE KAST
Wat trek ik deze maand uit mijn platenkast? Music From Big Pink van The Band uit 1968.
Ik leerde de afgelopen maand overleden ROBBIE ROBERTSON (1943-2023) kennen als de artiest achter Somewhere Down The Crazy River (1987). Robertson had toen al een heel muzikaal leven achter de rug, maar dat wist ik destijds niet toen dat mysterieuze nummer zich in mijn oor nestelde. Het duurde niet lang voordat ik stuitte op zijn periode bij The Band, volgens velen de uitvinders van de moderne Americana. Bij Robertsons onverwachte overlijden werd de Band-docu Once Were Brothers van producent Martin Scorsese herhaald op televisie. Daarin blikt met name Robertson terug zijn lange vriendschap en samenwerking met de mannen die in de jaren 60 The Band zouden vormen. Over deze mooi gemaakte documentaire is van alles te vinden - de terugblik van Robertson staat zonder weerwoord centraal, omdat de anderen dood of niet aanspreekbaar zijn - maar dat laat ik graag aan een kenner als Helmut Boeijen over. Voor mij was het een hernieuwde kennismaking met de prachtige muziek die The Band maakte. Hun debuut Music From Big Pink uit 1968 is decennia later nog steeds een tijdloos document van de songs die deze vijf geweldige muzikanten in een roze huis in Woodstock maakten. Als geen andere band wist The Band folk, country, blues en rock samen te brengen in klassieke songs. Met enige hulp van Bob Dylan die The Band eerder als begeleidingsband had ingehuurd, enkele songs aanleverde en ook nog eens de hoes voor dit debuut maakte. Voor veel Americana-artiesten is de sound en de aanpak van Music From Big Pink een blauwdruk voor hun songs geworden. Maar weinigen komen in de buurt van de hoge standaard van songs als Tears of Rage, The Weight of Chest Fever. Ik heb na Robertsons overlijden meteen de andere ontbrekende Band-albums gekocht om mijn collectie compleet maken. Vond het al vreemd dat ze niet in mijn kast stonden.
DE POPVERSLAG ARCHIEVEN
In oktober 2020 ben ik gestart om (een deel van) mijn recensie-archief uit de jaren 1991-2006 exact 20/25/30 jaar na publicatie op Twitter (of X zoals het blijkbaar nu heet) te delen. We hadden destijds voor de wekelijkse Popverslag-pagina van een klein krantje best goed de vinger aan de pols. Sommige albums of concerten waren meteen legendarisch, andere was ik allang weer vergeten. Maar hoe hebben ze - de muziek en de recensie - de tand des tijds overleefd? Twee nostalgische tweets uit het archief in een nieuwe context van de afgelopen maand.
Meer recensies uit mijn archief via mijn Twitter/X-profiel.
LEESLIJST
Tot slot, enkele lezenswaardige artikelen uit de (geschreven) media die ik van harte aanbeveel.
SLOWCORE? The Guardian wijdt een fraai artikel aan de allang weer vergeten gitaarmuziek die even traag als indrukwekkend was.
In augustus vierde HIPHOP de 50e verjaardag. De Volkskrant blikt terug naar het moment dat dj Kool Herc deze muziek op een feestje uitvond.
Ze vielen mij al een tijdje op. De vele soorten BANDSHIRTS van beroemde bands in het straatbeeld. NRC dook in de industrie achter deze shirts.
Een wonder is op handen. De TALKING HEADS komen weer bij elkaar, na alle onderlinge ruzies en spanningen. DAVID BYRNE liet zich over het verleden interviewen door People.
De editie van 2023 van LOWLANDS was een groot succes. Maar de koers van het festival roept ook vragen op. Festivalsite Festileaks verwoordt het keurig in dit artikel.
Tot slot, een mopje Amerikaanse country. Een verrassende en nogal polariserende hit verovert daar het land en roept natuurlijk veel vragen en weerstand op. Trouw dook in de achtergronden bij Rich Men North Of Richmond van OLIVER ANTHONY.
Applaus, je hebt de Flavor of the Month #31 uit. Volgende maand komt de volgende editie uit. Ben je enthousiast en geabonneerd, deel em dan ook met gelijkgestemden via deze button.
Tot zover, tot volgende maand… hier zijn tot slot THE POSIES nog een keer.
Can you hear it? does the sound remind you?
Can you feel it? it’s gonna redefine you
The flavor of the month is busy melting in your mouth
Getting easier to swallow and harder to spit out